dagboek
Vandaag negen jaar geleden rond deze tijd, 20.00, kreeg ik voorzichtig de eerste weeën . Ons geduld en mijn uithoudingsvermogen werden op de proef gesteld. Want het was in de vroege middag van 25 februari dat we dan eindelijk kennis mochten maken met onze eerste dochter.
Ik zie nog de tranen in Meindert zijn ogen. Hoor nog het brok in zijn keel toen hij zijn ouders belde om te vertellen dat ze er dan eindelijk was! Onze Marlieke Siobhan. Zelf was ik , toen ik haar eenmaal in mijn armen had, niet langer moe. Lieke was rustig en tevreden. Zo keek ze mij ook aan. Tevreden. Met haar grote blauwe ogen. Het was liefde op het eerste gezicht. En dat is het nu 9 jaar later nog. Gister nog kwam Lieke de gang in lopen. Net wakker, met haar haar nonchalant om haar gezicht. In haar ondergoed. Wauw! Wat een mooie grote meid! Wanneer is dit gebeurd? Wanneer hebben de bolle peuter wangetjes plaats gemaakt voor blozende jukbeenderen. Wanneer is haar lichaam veranderd van dat van een kleutertje in dat van een meisje in de middenbouw? Wanneer is ze gestopt met het spelen met poppen? Als je de tijd neemt hier door heen te kijken zie je nog steeds dezelfde Lieke. Rustig en tevreden. Maar door de jaren heen zijn er mooie karakter eigenschappen bij gekomen. Lieke is sociaal, verantwoordelijk, leergierig en lief. Natuurlijk ook wel eens verdrietig, dwars of ondeugend. Maar altijd haar zelf. En zorgzaam voor de mensen van wie ze houdt. Daarom is het ook zo makkelijk van haar te houden. Ik ben er enorm trots op dat ik haar moeder mag zijn!
Alvast gefeliciteerd lieve Lieke! Pas over 2 dagen is het officieel je negende verjaardag, maar ik werd je moeder op de dag dat jij je aankondigde. Liefs, mama.