dagboek
Hoop, Geloof en Liefde
14 okt, 15:15
Samen met Lieke en Meike,
Zit ik foto's te bekijken,
De foto's van Mirthe als baby zo klein,
Klik ik altijd voorbij, die herinnering doet pijn.
Haar geboorte en de onzekerheid,
Het was zo een emotionele tijd,
Steeds weer krijg ik een brok in mijn keel,
Wordt haar kwetsbaarheid mij te veel.
Wat staat haar allemaal nog te wachten,
Vraag ik mij af tijdens die lange nachten,
Hoe troost je een kindje dat doof wordt geboren,
En zij de slaapliedjes die je zingt niet kan horen,
Maar je voelt mijn hartslag en dat brengt je tot rust,
Je heitie die je op je hoofdje kust,
En zo krijgen wij langzaam aan het vertrouwen,
Dat we als we maar genoeg van jou houden,
Je onze liefde voelen kan,
En daar worden wij als ouders nog sterker van!
Want mijn lieve kleine schat, jij komt er wel,
Jou grote blauwe ogen stralen zo fel!
Keer op keer zal je ons verrassen,
Leren wij onze verwachtingen aan te passen.
Alles wat je doet en wat je leren kan,
Daar staan we versteld van.
Zitten, brabbelen en schuiven op je billen,
Lachen , huilen en het van pret uit gillen.
Muziek klinkt in je oren,
Door het ci kan je mama's stem horen!
Toen ik net je baby foto's zag,
Verscheen daar geen traan maar een lach.
Want ik zie niet langer je kwetsbaarheid maar je kracht!
Je praat en zingt, wie had dat ooit verwacht?
Sinds een paar dagen kan je, zonder zadel, in je loophulp lopen,
Op eigen benen, dat hadden we nooit durven hopen!
Lieve, kleine Mirthe wanneer ik nu naar je kijk,
voel ik geen verdriet maar voel ik me juist rijk