dagboek
We gaan op vakantie... Maar........
23 mei, 15:01
.....zonder mijn kleinste Prinsesje....:'
Meindert en ik hebben "iets" met Ierland. Ik zelf heb er een jaar gewoond en gewerkt, nu al weer dik 10 jaar geleden als Au Pair. Het was een geweldig jaar en eenmaal terug in Nederland is mijn liefde voor Ierland gebleven. We gingen, voor we de meisjes hadden regelmaat samen terug. En 4 jaar geleden zijn we nog met een kleine Lieke en Meike , en mijn ouders een weekje geweest. Wat was dat heerlijk zeg!
Gisteren kwamen de kriebels weer boven...En ja, via Ryan Air is vliegen niet duur. Het verbouwen zal pas na de bouwvak gaan beginnen. Dus puur praktisch gezien kan het wel. Het enthousiasme borrelt bij ons beide omhoog, we maken plannen en krijgen er zo een zin in!
Dan denk ik terug aan afgelopen Meivakantie; hoe moeilijk Mirthe dit vond, hoe ik me handen vol had aan haar, hoe ongelukkig ze was in deze onbekende omgeving, hoe ze steeds weer "Bijtjes" gebaarde als we in de auto stapte.
Doen we Mirthe hier plezier mee?; het autorijden, het vliegen, het onbekende.....Heb ik er dan nog wat aan, kan ik genieten met mijn andere meiden? Is het medisch gezien verantwoord, wat als ze daar ziek wordt, of er iets met de Mickey of haar CI gebeurd?
Mijn hoofd zegt wijs; "nee!" Mijn hart zegt;" dat komt wel goed!"
Maar dan bedenken we ineens dat er een andere plek naast thuis is waar Mirthe haar thuis voelt...en dat is bij een van onze dames van Kids2CAre. Hier is Mirthe vaker, ze vindt het er fijn, ze zijn daar gek met haar!
Dus vandaag contact gehad met Kids2Care, (dit moet ik meteen doen, anders doe ik het niet meer), en ja hoor; Mirthe gaat in Ureterp logeren en wij gaan met zijn viertjes naar Ierland!
Ik vind mezelf nu heel stoer, maar o wat zal ik haar missen, en zal ze mij ook missen, mij nog wel herkennen na een week lang haar mama niet te hebben gezien?