dagboek
Liever Doof en Dun?
23 okt 2010, 14:23
Al een paar dagen wil Mirthe haar CI niet dragen. Schudden met haar hoofd en hem er direct weer aftrekken!
Vandaag lijkt ze hem weer te accepteren maar terwijl ik dit typ trekt ze hem weer wild van haar oor en smijt hem weg....
Haar gebaren gaat enorm vooruit. Niet alleen is ze haar woordenschat aan het uitbreiden maar ze kan ze ook op het juiste moment toepassen.
Zal ze misschien liever niets horen?
Ik kan me heel goed voorstellen dat het voor haar alleen maar een grote onrust brengt in haar hoofdje. Als een radio die net niet de juist zender weet te vinden. Wanneer ik nu naar haar toe loop en hem weer op doe , stoor ik haar in haar spel en zal ze hem direct weer aftrekken en weggooien.
Dus wat doe ik? Respecteer ik haar in wat ze volgens mij zeggen wil en laat ik haar haar wereldje doof ervaren en verkennen...
Of zet ik nu door omdat ik vind dat de wereld haar zo veel meer te bieden heeft als de stilte om haar heen...
Mirthe haar spuuggedrag neemt ook toe. Ze krijgt nu enkel en alleen nog haar porties sondevoeding want bij het zien van eten, een gedekte tafel of zelfs een ander die eet, kreeg ze al kokhalsneigingen.
Om te voorkomen dat ze nog meer af ging vallen krijgt ze nu dus 3 maal daags 250 ml sondevoeding. Dit ging goed tot vanmorgen.
Mirthe zat aan de voeding en ik was mijn tanden aan het poesten(iets waar Mirthe ook absoluut niets van wil weten), Mirthe haar voeding is er door en Lieke komt mij roepen. Met mijn tandenborstel in mijn mond loop ik naar Mirthe toe. Mirthe ziet mij, kijkt me recht in de ogen aan en spuugt! Dit ging zo bewust en ik vond het zo gemeen!!! Het werd ineens zo duidelijk dat haar gespuug echt gedrag gerelateerd is en niet langer medisch is. Mevrouwtje koos er heel bewust voor, ( bij het zien van mijn tandenpoetsen, iets wat zij zelf heel erg vond en dus nu op haar zelf reflecteerde, )te kokhalzen en vervolgens de complete voeding met een enorme kracht eruit te gooien! Niets geen tranen, hoesten , huilen of paniek..gewoon zo...hup!
Is eten dan inmiddels zo erg geworden dat ze een afasie heeft ontwikkeld tegen alles in en om haar mond?
En heel even weet ik het niet meer...