dagboek
Moest toch wel even slikken....
10 sep 2010, 20:00
....toen ik gisteren Mirthe achter liet op de operatie tafel. Zo een klein, hoopje mens....die zo lag te vechten tegen dat nare kapje over haar neusje....De slaap kwam gelukkig al snel en zo stond ik weer op de gang....
Even was het nog spannend of het wel door zou gaan. Mirthe is namelijk nogal verkouden en er moest een "kinderslaapdokter" bij komen....Zij vroeg mij wat ik, als moeder dacht. Ik weet dat Mirthe eigenlijk altijd wat vol zit en het klinkt erger dan het is. Dus zolang er is geen sprake is van koorts en haar longetjes schoon zijn, mocht het van mij gewoon doorgaan...
En zo geschiede het. Al na een kleine 3 kwartier mocht ik naar Mirthe toe op de uitslaap kamer. Ze lag daar zo zielig...; haar operatie shirtje open , haar buikje ontbloot, bloederig en met een dikke slang die uit dat mooie, kleine buikje. kwam....Een klagend huiltje en een verhit gezichtje. Maar toen ze mama zag kwam er een mooie glimlach tevoorschijn en dook ze veilig weg in mijn armen alwaar ze haar roes uitsliep...
Terug op haar kamertje werd ze misselijk, heeft ze bloed en slijm gespuugd en medicatie gehad tegen deze misselijkmakende pijn. De eerste voeding kwam eruit maar de tweede bleef binnen. We hebben beide lekker geslapen. Mirthe gluurde steeds even door de spijlen van haar bedje om te zien of ik nog wel daar naast haar lag, om vervolgens weer in te slapen.
En vanmorgen was mevrouwtje vrolijk en opgewekt, de voeding ging goed en ik heb zelf de wond verzorgd.
Eenmaal fris gewassen en in de kleertjes kijk ik tevreden naar mijn mooie meisje, naar haar mooie , gave gezichtje zonder pleisters....
Het was het waard!