dagboek
14 april 2010 - CI Implantatie.
Eindelijk nieuws van ons voor jullie allemaal die zo lief met ons meeleven!
14 apr 2010, 09:56
Mirthe is gisteren morgen om half 9 bij op op schoot onder narcose gebracht. Ze stribbelde behoorlijk tegen maar de slaap kwam gelukkig snel...
Meindert en zijn de stad in gegaan op zoek naar ontspanning en tijdverdrijf...We hebben op een terrasje in de zon gezeten en wat spulletjes voor de meisjes gekocht.
Maar al snel toch maar weer terug naar het UMCG waar we de resterende tijd samen hebben uit gezeten.
Om 13.00 kwam het verlossende telefoontje van de kno arts...Mirthe was klaar en we konden naar haar toe op de uitslaapkamer!!!
Het was lastig geweest , al dat gepriegel in Mirthe haar toch wel hele kleine koppie maar de operatie is geslaagd. De meeting die de audioloog daarna deed om te kijken of alles werkt was voortreffelijk en erg hoopgevend!!!
We treffen een klein, moe meisje aan met een enorme tulband om haar hoofd, ze is sneu en huilerig maar heel blij ons te zien...
pas aan het eind van de middag mag ze naar de Medium Care waar ze haar een nachtje extra in de gaten willen houden. Deze nacht komt ze prima door! Ze heeft zelfs mama laten slapen. Dat was de nacht daarvoor wel anders! Want zusters aan haar bedje? Daar houdt Mirthe niet van!
Vanmorgen de kno arts nog gezien en ze was erg te spreken over het verloop van de operatie en het herstel tot nu toe. Mirthe mag met tulband en al mee naar huis. Volgende week mag het eraf...
En over 4 tot 6 weken zullen we weten wat ons kleine meisje gaat doen met de geluiden die haar worden aangeboden. Ik kan niet wachten, weer wat om naar uit te kijken!!
Mirthe doet het prima en heeft geen pijn meer. Wel is ze nog erg moe...
Ikzelf ben vooral opgelucht dat het nu achter de rug is, dat we weer een stapje veder zijn!
Lieke en Meike genieten bij opa en oma van het mooie weer tijdens hun verplichte vakantie..
Meindert heeft mij de afgelopen dagen liefdevol en vol geduld bijgestaan en gaat morgen weer naar het werk.
Want wat doet Mirthe het knap en wat zijn we ontzettend trots op haar! En op haar zussen die zich zo maar weer aanpassen zonder gemopper en gezeur! Schatten van meiden, alledrie!!!!
Ik ga nu weer naar Mirthe toe, zien of ze wat fruit wil eten zodat we weer een slangetje minder hebben om rekening mee te houden als we haar uit bedje tillen...
Liefs, Natasja