dagboek
26 maart 2009 - De bevalling.
Tegen 23.45 krijg ik voorzichtig de eerste weeën. Ik kan deze rustig weg zuchten en slaap zelfs nog een beetje. Meindert belt om 6.00 uur met het UMCG en we mogen komen. Opa komt en brengt Lieke naar school. Beppe komt en neemt Mieke mee naar huis. Zo is het 8.45 uur als we de verloskamer van het UMCG binnen gaan. Eerst een hartfilmpje en dan wachten...De weeën zijn even weggeweest maar komen weer rustig op gang. De kinderarts met wie we een afspraak hadden staan komt bij ons aan mijn bed. Zij legt uit wat we kunnen verwachten. De kans op een doof of slechthorend kindje is groot. Maar indien ze idd slechthorend blijkt zal er worden gestart met een heel heftige kuur. Deze zal ze krijgen door een diepe lijn infuus. Ze zal hiervoor 6 weken in het UMCG moeten blijven. Het zal haar immuun systeem ernstig aantasten. Maar het rest gehoor zal op die manier worden behouden. Ons kindje zal ook een ontwikkeling achterstand hebben .Zowel motorisch als verstandelijk. En ondertussen zucht en puf ik de weeën weg, gaat alles een beetje aan mij voorbij en wil ik dat ik onze kleine meid vast kan houden! Ik krijg weeën opwekkers en mijn vliezen worden doorgeprikt. Dan gaat het snel en om 13.55 wordt Mirthe geboren! En wat doet ze het goed! Ze huilt als een jong katje, maar wat is ze mooi! Een prachtig , klein meisje waar zo op het eerste gezicht niets aan te zien is. Mirthe ligt heel even bij mij op de buik, ik houd onmiddellijk van haar en kan haar dan al haast niet meer loslaten. Meindert en ik blijven samen achter, ik huil...Meindert belt onze ouders. Zodra ik opgefrist ben en mij fit genoeg voel gaan we naar Mirthe toe op de kinderafdeling. Ons meisje is alert en kijkt pienter en helder uit haar oogjes. Maar wat is het moeilijk haar daar zo te zien. Bloot in de couveuse...Ze laten ons zien middels een grafiek dat haar hoofdje echt ver onder de de norm ligt. Maar wij zien het niet, ze is helemaal nog maar zo klein.
Meindert en ik laten alles maar over ons heen komen, het is zo onwerkelijk.
Avonds komen de meiden met opa en oma. Lieke is ziek en krijgt er niets van mee. Het doet mij zeer haar zo te zien. Ook zij had anders verwacht. Na een kort bezoekje aan hun zusje en kleinkind gaat iedereen naar huis en blijf ik alleen achter.
Ik slaap niet veel die nacht...